Tunel argumentów

Na lekcjach języka polskiego często łapiemy się na tym, że brak nam argumentów do uzasadnienia własnego zdania.

Żeby ćwiczyć tę ważną sprawność, potrzebną nawet bardziej w życiu, niż na lekcji, zaproponowałam uczniom metodę tunelu argumentów. Miałam tremę, bo pracowałam w ten sposób po raz pierwszy i nie wiedziałam, czy opanujemy ją technicznie.

W czasie przerwy Dawid, Patryk, Kuba i Bartek ustawili krzesła w dwa rzędy. Jedno z krzeseł zajęła Jasmin, laleczka, którą wylicytowaliśmy na aukcji zorganizowanej przez panią Basię Janus, ponieważ liczba uczestników musi być parzysta. Na wcześniejszej lekcji, po lekturze tekstu Jana Pawła II o godności ludzkiej, ustaliliśmy w głosowaniu temat dyskusji. Ciekawych pomysłów było wiele, wybraliśmy wymyślony przez Patryka:  "Czy przemoc w rodzinie jest dopuszczalna?"

Uczniowie usiedli  naprzeciw siebie, ustaliliśmy, że jeden rząd, niezależnie od osobistego przekonania, będzie szukał argumentów "za", drugi "przeciw". W ciągu dwóch - trzech minut uczniowie siedzący naprzeciwko będą rozmawiali używając przygotowanych argumentów, na sygnał siedzący na lewych krańcach rzędów wstaną i przejdą na prawy brzeg rzędu, zwolnione miejsca będą zajmować "sąsiedzi", przesiadając się zawsze o jedno miejsce w lewo. Kiedy osoby, które pierwsze zmieniły miejsce, znów znajdą się tam, gdzie były na początku, kończymy rozmowy w tunelu i podsumowujemy. (Ufff...)

Nie obyło się co prawda bez drobnych wpadek, bo Jasmin dwa razy zapomniała  zmienić miejsca, ale i tak znacznej większości osób  udało się wymienić argumentami. Było wesoło, swobodnie, no i oczywiście za głośno. Podsumowanie było bardzo bogate, zabrakło nam wprawdzie czasu, by wszyscy chętni  zabrali głos, ale i tak widać było bogactwo argumentów.